Οι περισσότεροι από εμάς, έχουμε συνδέσει την εικόνα του υψηλόσωμου Emmanuel Adebayor, με εκκεντρικές εμφανίσεις, ιστορίες ποδοσφαιρικής τρέλας και απειθαρχίας, καθώς και την ταμπέλα του «παρεξηγημένου», που συχνά πυκνά ο ίδιος φρόντιζε να προβάλλει. Με το ταλέντο να ξεχειλίζει, η ιστορία ζωής του επιθετικού από το Τογκό, έρχεται να μας θυμίσει για ακόμα μια φορά, πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αλλά και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Αποτελεί πλέον κλισέ, να μιλάμε για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, στην αφρικανική ήπειρο. Ένα κλισέ λυπηρό, σχεδόν αδιανόητο για όλους εμάς τους διαμένοντες στον αποκαλούμενο «δυτικό κόσμο». Ωστόσο, η ζωή που καλούνται να ζήσουν οι άνθρωποι ιδίως των υποσαχάριων περιοχών της Αφρικής, δεν αφήνουν χώρο για τίποτα άλλο πέραν των απαραίτητων για την επιβίωση. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το ποδόσφαιρο μπαίνει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο φάσμα της πείνας και της ανέχειας, όντας τόσο πολυτέλεια, όσο και εφόδιο για να ξεφύγεις από τις δυσκολίες.
Believing in Miracles
Σε τέτοια συνθήκες, μεγάλωναν και τα έξι παιδιά της οικογένειας Adebayor στο Τογκό, ένα μικρό κράτος στη δυτική Αφρική, που αποτελεί την 15η πιο φτωχή χώρα του πλανήτη. Οι συνθήκες ζωής και ο συνεχής αγώνας για επιβίωση, γίνονταν ακόμα πιο δύσκολες αν αναλογιστεί κανείς πως o μικρός Emmanuel, ο ένας από τους τρεις γιούς της οικογένειας, δεν μπορούσε να περπατήσει μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών. Παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, η μητέρα του, δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια ίασης του, πηγαίνοντας τον με πενιχρά μέσα στην Γκάνα και τη Νιγηρία, αναζητώντας μια πολύτιμη θεραπεία στα κινητικά του προβλήματα.
Τίποτα δεν έμοιαζε να μπορεί να αντιστρέψει την κατάστασή του, ενώ οι δοξασίες επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την ήδη ταλαιπωρημένη μητέρα του. Σύμφωνα με αυτές, θα γινόταν προσκύνημα καθ’ όλη την εβδομάδα στον ναό της περιοχής και αν μέχρι το τέλος αυτής, το παιδί δεν είχε καταφέρει να περπατήσει, τότε αυτή θα ήταν και η μοίρα του. Μέχρι να έρθει η λύτρωση… Ήταν Κυριακή πρωί και η Hajia Adebayor, με τον μικρό Emmanuel, παρακολουθούσαν την καθιερωμένη λειτουργία στην τοπική χριστιανική εκκλησία. Η εβδομάδα έφτανε στο τέλος της και το παιδί παρέμενε ανήμπορο να σταθεί στα πόδια του, φέρνοντας την μητέρα του σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση.
Εκτός του ναού ένα τσούρμο από παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο στον προαύλιο χώρο. Κάποια στιγμή, η μπάλα μπήκε κατά λάθος στο εσωτερικό και τότε συνέβη το αδιανότητο. Ο Emmanuel, που μέχρι και εκείνη τη στιγμή δεν είχε σηκωθεί ποτέ στα δύο του πόδια, στη θέα της στρογγυλής θεάς, σηκώθηκε και κινήθηκε προς αυτήν για να την κλωτσήσει! Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, πολλά χρόνια αργότερα, εκείνη τη μέρα συνδέθηκε άρρηκτα με το Θεό, καθώς θεώρησε το συγκεκριμένο γεγονός ως μήνυμα για το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσει στη ζωή του. Αφού κέρδισε το πρώτο μεγάλο στοίχημα, δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω!
Vive la France
Έχοντας αποκτήσει πλέον πλήρη έλεγχο των κινήσεών του, και με τη δίψα ενός παιδιού που περπατά για πρώτη φορά, ο Adebayor δεν άργησε να πάρει μέρος στα παιχνίδια των συνομηλίκων του, που για τόσο καιρό αγνοούσε. Με το πέρασμα των χρόνων, εντάχθηκε στην τοπική Sporting Club de Lome, κάνοντας έτσι τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου και του συλλογικού αθλητισμού. Στα 17 του χρόνια, παίζοντας ακόμα σε ερασιτεχνικό επίπεδο και σε εγκαταστάσεις που δεν πληρούσαν ούτε τα βασικά αθλητικά κριτήρια, με παντελή απουσία αποδυτηριών και σε χωμάτινο τερέν, το διαμάντι έλαμψε για πρώτη φορά. Αυτοί που διέκριναν τη λάμψη του ήταν οι scouts της γαλλικής Metz, που τον προσέγγισαν και φρόντισαν για την μετεγκατάστασή του στην Γαλλία, το 1999!
Στους «Mettis» έμεινε για δύο σεζόν, αγωνιζόμενος και στην Ligue 2, μετά τον υποβιβασμό της ομάδας κατα την παρθενική του χρονιά. Οι δύο γεμάτες χρονιές του νεαρού Τογκολέζου, δεν άργησαν να προσελκύσουν τα βλέμματα μεγαλύτερων ομάδων τόσο στη Γαλλία όσο και εκτός αυτής. Το 2003 μάλιστα ήταν η χρονιά που το άστρο του Adebayor, έμελλε να εδραιωθεί για τα καλά στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό ουρανό. Εκείνο το καλοκαίρι θα μεταγραφεί στη Monaco, θα κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και θα γίνει μέλος της ομάδας που θα φτάσει στον τελικό του Champions League, αν και ο ίδιος θα μείνει στον πάγκο στην ήττα με 3-0 από την Porto του Jose Mourinho!
Ο Τογκολέζος φορ θα παραμείνει στο Πριγκιπάτο για τρεις σεζόν, πραγματοποιώντας 78 εμφανίσεις και σκοράροντας 18 φορές. Πρόθεσή του ήταν η παραμονή του για περαιτέρω χρονικό διάστημα, ο ιδιόρυθμος χαρακτήρας του ωστόσο, είχε ήδη αρχίσει να αφήνει το αποτύπωμά του στην σύντομη εως τότε καριέρα του. Ο Adebayor, είχε επιλέξει για manager του τον Γάλλο Thierry Laborieux, που ωστόσο δεν ήταν επίσημα μέλος της λίστας της FIFA, καθώς δεν διέθετε το απαραίτητο δίπλωμα και ως εκ τούτου οι άνθρωποι των Μονεγάσκων, αρνούνταν να διαπραγματευτούν μαζί του!
Τις συζητήσεις ανέλαβε ο ίδιος ο παίκτης, με τις οικονομικές του απαιτήσεις να εκτοξεύονται και τις διαπραγματεύσεις να φτάνουν σε οριακό σημείο! Το καλοκαίρι του 2006, και ενώ είχε ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο με την ομάδα, ο Adebayor ξεκαθάρισε στον πρόεδρο Michel Pastor, πως δεν ήθελε να συνεχίσει πλέον στον σύλλογο, με τον τελευταίο να κάνει λόγο για παντελή έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς! Η Arsenal, που παραμόνευε καρτερικά για πάνω από έναν χρόνο, δεν έχασε χρόνο κι απέσπασε την υπογραφή του και για μόλις τρεις εκατομμύρια λίρες! The rest is history…
A Walk to Remember
Η προσαρμογή σε μια χώρα όπως η Αγγλία, για ένα παιδί που δεν έχει κλείσει καν τα 22 του χρόνια, προερχόμενο από την Αφρική και το Τόγκο, των 30 βαθμών Κελσίου κατά μέσο όρο, μπορεί να είναι το λιγότερο «challenging». Έχοντας ήδη εγκλιματιστεί στις απαιτητικές συνθήκες πρωταθλητισμού στη Monaco, ο Αdebayor, δεν άργησε να δείξει τα δείγματα της ποιότητάς του και στο Λονδίνο! Σκοράροντας στο ντεμπούτο του, απέκτησε αμέσως το προσωνυμιo «Baby Kanu», από τον άλλοτε άσο των «Gunners», ολοκληρώνοντας την πρώτη του σεζόν στην Premier League με 13 συμμετοχές και τέσσερα τέρματα, ενώ έφτασε ξανά στον τελικό του Champions League, χωρίς όμως να γευτεί και πάλι την χαρά της νίκης.
H σεζόν που ακολούθησε, βρήκε τον Adebayor σε θέση βασικού δίπλα στον Robin Van Persie, καταγράφοντας 44 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και έντεκα τέρματα. Τα πρώτα σύννεφα ωστόσο αναφορικά με τη συμπεριφορά του Τογκολέζου, είχαν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους. Στον τελικό του League Cup απέναντι στην Chelsea, μόλις 16 λεπτά μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο, αποβλήθηκε, ενώ στη συνέχεια, γρονθοκόπησε τον Frank Lampard, με αποτέλεσμα να του επιβληθεί επιπλέον ποινή από την FA!
Την επόμενη χρονιά όμως όλα αυτά έμοιαζαν μακρινό παρελθόν, αφού ο Adebayor θα εκτοξευθεί στα χέρια του Arsene Wenger και θα στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας μόνο για τους σωστούς λόγους. Σε μια μνημειώδη σεζόν και την καλύτερη της καριέρας του, κατάφερε να πετύχει 30 τέρματα σε 48 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις, συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη 11αδα της Premier League, ενώ ανακηρύχθηκε και καλύτερος Αφρικανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς! Το μέλλον έμοιαζε λαμπρό για τον 25χρονο επιθετικό, ο οποίος παρά τις φήμες που ήθελαν τις Milan και Barcelona να έχουν κάνει πρόταση 30 εκατομμυριών λιρών για την απόκτησή του, υπέγραψε νέο συμβόλαιο συνεργασίας με τους Λονδρέζους!
Τα οικογενειακά προβλήματα όμως πίσω στην πατρίδα, καθώς και το σπάταλο και εκκεντρικό lifestyle του Τογκολέζου, αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια, τόσο για τον ίδιο όσο και για τον μέντορά του στην Arsenal. Ο Αλσατός τεχνικός είχε διαγνώσει έγκαιρα τα προβλήματα γύρω από την περσόνα του Adebayor και είχε διαμηνύσει για την απομάκρυνσή του! Η σεζόν 2008/09 έμελλε να είναι και η τελευταία του στην πρωτεύουσα, προτού παραχωρηθεί στην Μanchester City για 25 εκατομμύρια λίρες, σε ένα deal, που αποδείχτηκε εκ των υστέρων ως ένα από τα πιο σοφά κι επικερδή για την ίδια την Arsenal.
Wandering Around
Από το σημείο εκείνο και έπειτα, η καριέρα του «Baby Kanu», δεν έφτασε ποτέ στα ίδια επίπεδα και ακολούθησε πτωτική πορεία. Το πέρασμά του από την City, ξεκίνησε δυναμικά, καθώς σκόραρε και στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια με την γαλάζια φανέλα, με το highlight της καριέρας του να αποτελεί το γκολ κόντρα στην πρώην ομάδα του, Arsenal, που οδήγησε στον αλησμόνητο πανηγυρισμό του, κατά τον οποίο διέσχισε όλο το γήπεδο για να γονατίσει προκλητικά μπροστά στους φίλους των «Gunners»! Στο ίδιο ματς μάλιστα, κλώτσησε τον Van Persie στο πρόσωπο και τιμωρήθηκε εκ των υστέρων για τρεις αγωνιστικές, ενώ χτύπησε εκτός φάσης και τον άλλοτε καλύτερό του φίλο, Alex Song, ενδεικτικό της ιδιοσυγκρασίας του!
H φόρμα του ωστόσο δεν κράτησε για πολύ και σύντομα έχασε τη θέση του βασικού από τον ανερχόμενο Edin Dzeko. Στα μέσα της σεζόν 2010/11, δόθηκε δανεικός στη Real Madrid ως το τέλος της σεζόν, σκοράροντας πέντε φορές σε 14 ματς. Στην επιστροφή του στο Νησί, αντίκρισε κλειστές πόρτες, με τους Tevez, Balotelli και Dzeko να βρίσκονται μπροστά του στην ιεραρχία, με τον ίδιο να μην συμπεριλαμβάνεται καν στις επιλογές για την καλοκαιρινή προετοιμασία της ομάδας. Πλέον ήταν σαφές πως δεν υπολογιζόταν, ενώ αρνήθηκε να προπονηθεί με τις ρεζέρβες, δεχόμενος απανωτά πρόστιμα!
Η χρυσή τομή βρέθηκε με τον δανεισμό του στην Tottenham, στην οποία απόλαυσε για τελευταία φορά πρωταγωνιστικό ρόλο και έδειξε για μια ύστατη φορά στον ποδοσφαιρικό κόσμο, το τι μπορούσε να κάνει. Την πρώτη του σεζόν, σε 33 συμμετοχές σκόραρε 18 φορές, όντας αρχισκόρερ της ομάδας, με την διοίκηση των Λονδρέζων να πασχίζει να κάνει μόνιμη την παραμονή του στην ομάδα, κάτι που τελικά κατάφερε για το ποσό των πέντε εκατομμυρίων λιρών. Τις σεζόν που ακολούθησαν πάντως ο Adebayor δεν κατάφερε να βρεθεί στα στάνταρ της παρθενικής του χρονιάς με τους «Spurs», ωστόσο είχε σταθερή παρουσία στην ενδεκάδα, ενώ κατά την αγωνιστική περίοδο 2013/14, κατάφερε να βρεί ξανά διψήφιο αριθμό τερμάτων (11)!
Με την λήξη του συμβολαίου του, παρέμεινε στην αγγλική πρωτεύουσα και εντάχθηκε στη γειτονική Crystal Palace, όμως μόλις μια σεζόν αργότερα, αποχώρησε και ξεκίνησε την περιπέτεια του στην Super Lig της Τουρκίας, όντας η ατραξιόν της Basaksehir, για δύο συναπτά έτη, σκοράροντας 24 τέρματα σε 60 εμφανίσεις, ενώ ακολούθησε κι ένα σύντομο πέρασμα από την Kayserispor. Σε ένα τελευταίο «απονενοημένο διάβημα» αποφάσισε να κλείσει την καριέρα του, φορώντας την φανέλα της Olimpia Asuncion στην Παραγουάη (!), με την πανδημία να βάζει πρόωρο τέλος στην παρουσία του στη Λατινική Αμερική. Όσον αφορά την σταδιοδρομία του στην εθνική του Τογκό, κατάφερε να πετύχει 32 τέρματα σε 85 εμφανίσεις, όντας μάλιστα κι αυτόπτης μάρτυρας στη δολοφονική επίθεση εναντίον του λεωφορείου της αποστολής στην Ανγκόλα, για το Copa Africa, που οδήγησε στο θάνατο τριών ατόμων.
Blood, thicker than water
Κάποιοι, θα θυμούνται τον Adebayor, για τις εκκεντρικές εμφανίσεις του, τον εκρηκτικό χαρακτήρα του και το potential που ποτέ δεν επαληθεύτηκε πλήρως εντός γηπέδων. Ωστόσο πίσω από τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του, κρύβονται ιστορίες οικογενειακού δράματος, που θα μπορούσαν εν πολλοίς να δικαιολογήσουν κάποια από τα ατοπήματά του. Σύμφωνα με μια εξομολόγηση στην οποία είχε προβεί ο ίδιος στα social media, η οικογένεια του τον χρησιμοποιούσε ως πηγή εισοδήματος, απαιτώντας μάλιστα να αγοράσει ένα σπίτι για καθένα απο τα αδέρφια του και να τους παρέχει μηνιαίο «μισθό»!
Στην αρχή της καριέρας του, είχε φέρει μαζί του τον μεγαλύτερο αδερφό του, ώστε να δοκιμάσει την τύχη του στα τμήματα υποδομής της Monaco. Ο τελευταίος όχι μόνο δεν άδραξε την ευκαιρία, αλλά έκλεψε 21 (!) κινητά τηλέφωνα συμπαικτών του, ενώ δεν δίστασε να απειλήσει και τον Emmanuel με μαχαίρι για χρήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, μόλις κατάφερε να εξασφαλιστεί οικονομικά αγόρασε ένα σπίτι στη Γκάνα, αξίας 1,2 εκατομμυρίων λιρών, που εκχώρησε στην μεγαλύτερη αδερφή του για να το χρησιμοποιεί ως κύρια κατοικία. Προς έκπληξή του, κατά τη διάρκεια μιας αιφνιδιαστικής επίσκεψης, ανακάλυψε πως η αδερφή του είχει επινοικιάσει το σπίτι (είχε 15 δωμάτια) σε διάφορες άγνωστες οικογένειες ώστε να επωφελείται οικονομικά από τα ενοίκια!
Οι συνεχείς αποτυχημένες επιχειρηματικές απόπειρες των αδερφών του βάρυναν οικονομικά τον ίδιο, ενώ δεν δίστασαν να διαρρεύσουν μέχρι και προσωπικές ιστορίες σε σκανδαλοθηρικές εφημερίδες της Αγγλίας για χρήματα! Ωστόσο η σταγόνα που φέρεται να ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν όταν στην κηδεία του μεγαλύτερου αδερφού, Peter, ο έτερος γιος της οικογενείας, ενώ του είχε ζητήσει χρήματα για εισιτήρια και διαμονή, δεν εμφανίστηκε ποτέ. Οι σχέσεις με τη μητέρα του, ήταν εξίσου σε χείριστο επίπεδο, καθώς η ίδια, αφού έλαβε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό από τον ίδιο για να ανοίξει τη δική της επιχείρηση, τον κατηγόρησε πως δεν έκανε αρκετά για να σώσει τον άρρωστο Peter, ενώ στη συνέχεια αδιαφόρησε πλήρως για την γέννηση της κόρης του Emmanuel!
Όλα τα παραπάνω, όπως είναι φυσικό, έχουν σοβαρό αντίκτυπο στον εσωτερικό κόσμου του οποιουδήποτε. Ειδικά σε ένα παιδί που σηκωνόταν στις τρεις τα ξημερώματα για να κάνει ολόκληρα χιλιόμετρα ώστε να φέρει πόσιμο νερό στην οικογένειά του, σε νηπιακή ακόμα ηλικία! Όπως εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος ο Adebayor στην μικρότερη αδερφή του, η οποία είναι το μοναδικό οικογενειακό πρόσωπο με το όποιο έχει επαφές, οι σκέψεις να θέσει τέλος στη ζωή του, τον απασχολούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα! Ευτυχώς, πλέον τέτοιες σκοτεινές πτυχές φαίνεται να έχουν μείνει στο παρελθόν και ο ίδιος απολαμβάνει τη ζωή με την σύζυγο και την κόρη του, ενώ έχει υιοθετήσει και το γιό του εκλιπόντος μεγαλύτερου αδελφού του, με το ερώτημα του τι θα συνέβαινε εάν μπορούσε να παραμείνει συγκεντρωμένος μόνο στο ποδόσφαιρο, να τον συνοδεύει πάντα!
«Ι never regret making a decision. We all have to fight through our mistakes to become a better man».