Ο Dick Beattie ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Celtic, έγινε είδωλο για μια χειρονομία απέναντι στην Rangers και γρήγορα πέρασε τα αγγλικά σύνορα. Η καριέρα του όμως έμελλε να πάρει μια… εγκληματική τροπή, αφού έμπλεξε με τον ιππόδρομο, έγινε από τους πρώτους στο Νησί που έστησε συστηματικά παιχνίδια και κατέληξε στην φυλακή!
Μπορεί για πολύ κόσμο το στήσιμο ποδοσφαιρικών αγώνων να θεωρείται ένα φαινόμενο των νεότερων χρόνων, ωστόσο αυτό δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα στήνονταν αγώνες και στα πιο ρομαντικά χρόνια του αθλήματος και από παίκτες που θεωρητικά έπαιζαν για τη φανέλα. Ένας από αυτούς τους παίκτες ήταν και ο πρώην τερματοφύλακας της Celtic, Dick Beattie.
Ο Richard Scott Beattie, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1936 στη Γλασκώβη και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στα 18 του χρόνια, όταν παρά το γεγονός του ότι είχε υπογράψει συμβόλαιο με την Celtic τον Σεπτέμβριο του 1954, πέρασε τη σεζόν 1954-1955 στο χωριό (και σημερινό προάστιο της πόλης Κλάιντμπανκ) Ντάντοχερ για να αγωνιστεί με την τοπική ομάδα, Duntocher Hibernian. Στη μοναδική σεζόν που η Duntocher είχε για τερματοφύλακα τον Beattie, κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Scottish Junior Cup, στον οποίο όμως ηττήθηκε από την Kilsyth Rangers. Μπορεί η ομάδα του να μην κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο, όμως ο 18χρονος Σκωτσέζος είχε αποδείξει πως, αν μη τι άλλο δικαιούταν μια ευκαιρία να αγωνιστεί σε υψηλότερο επίπεδο. Έτσι, στο τέλος της σεζόν, ο Beattie ήταν έτοιμος να ξεκινήσει την επαγγελματική του καριέρα και να γίνει και επίσημα «Κέλτης».
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1955, ο Beattie έκανε το ντεμπούτο του με την φανέλα της Celtic σε έναν αγώνα κόντρα στην Falkirk, στα πλαίσια του Scottish League Cup. Καμία από τις δύο ομάδες δεν κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη νίκη, όμως ο νεαρός Σκωτσέζος είχε έρθει για να μείνει. Η πρώτη σεζόν του Beattie στη νέα του ομάδα, αν και καλή, τελείωσε χωρίς κάποιον τίτλο, ωστόσο δεν χρειάστηκε να περιμένει για πολύ μέχρι να πανηγυρίσει για την κατάκτηση κάποιου τροπαίου με τους «Κέλτες». Στην αμέσως επόμενη σεζόν, με τον ίδιο στο τέρμα, η Celtic κατάφερε να κατακτήσει το Scottish League Cup δίνοντας διπλή «μάχη» απέναντι στην «συμπολίτισσα» της, Partick Thistle. Το ίδιο πράγμα κατάφερε να κάνει και την επόμενη σεζόν, αυτή τη φορά κόντρα στη Rangers την οποία και «ισοπέδωσε» με 7-1. Εκεί ο Beattie αποθεώθηκε από τους οπαδούς των «Κελτών» χάρη στην απόφαση του να πικάρει τους αντιπάλους του σηκώνοντας τα χέρια του στον αέρα, δείχνοντας τον αριθμό επτά.
Έχοντας περάσει τέσσερα χρόνια στην ομάδα και έχοντας αγαπηθεί από τον λαό της Celtic, ο Beattie μετανάστευσε το 1959 στην γειτονική Αγγλία, προκειμένου να αγωνιστεί με την Portsmouth. Την περίοδο εκείνη, είχε ξεκινήσει να αναπτύσσεται και η αγάπη του Σκωτσέζου τερματοφύλακα για τον ιππόδρομο. Μάλιστα ξεκίνησε να εμφανίζεται αρκετές φορές φορώντας καπέλο τζόκεϊ. Η πορεία του στην Portsmouth δεν ήταν το ίδιο επιτυχής με αυτή στην πατρίδα του και έτσι, η σεζόν 1960-61 ήταν τόσο κακή για την ομάδα που εν τέλει υποβιβάστηκε. Ωστόσο, σε έναν αγώνα του FA Cup κόντρα στην Peterborough United, ο Beattie δέχθηκε έντονη κριτική από τους οπαδούς της ομάδας λόγω του ότι από ένα τραγικό του λάθος έδωσε το προβάδισμα στην Peterborough και έτσι αντί ο αγώνας να λήξει ισόπαλος, κατέληξε να λήγει με 2-1 υπέρ της. Παρά το ατυχές συμβάν, ο Σκωτσέζος συνέχισε να αγωνίζεται στην ομάδα μέχρι το 1962, όταν και αποχώρησε για να συνεχίσει, παραδόξως, την καριέρα του στην Peterborough!
Με την καριέρα του να βρίσκεται σε εμφανώς καθοδική πορεία, ο νεαρός Σκωτσέζος είχε την ευκαιρία να ανακάμψει στη νέα του ομάδα και να αποδείξει την αξία του. Αντ’ αυτού όμως, ο Beattie κατάφερε να γίνει και πάλι ο πρωταγωνιστής ενός ακόμα αμφιλεγόμενου αγώνα. Τον Σεπτέμβριο του 1962, η Peterborough φιλοξένησε στο London Road την QPR για έναν αγώνα του πρωταθλήματος. Πριν από τον αγώνα, όλοι περίμεναν πως η φιλοξενούμενη ομάδα θα κατάφερνε να πετύχει μια εύκολη νίκη, πράγμα που τελικά όντως συνέβη, κυρίως όμως χάρη στον Beattie. Ενώ οι παίκτες της Peterborough είχαν μπει στον αγωνιστικό χώρο αποφασισμένοι να «πολεμήσουν» και κατάφεραν να δυσκολέψουν πολύ το έργο της QPR, ο τερματοφύλακας τους φρόντισε με δύο λάθη αυτή τη φορά να σιγουρέψει πως οι αντίπαλοί τους θα έφευγαν νικητές από αυτόν τον αγώνα. Αυτή τη φορά τα λάθη του ήταν τόσο εμφανή που δεν δέχθηκε κριτική μόνο από τους οπαδούς της ομάδας, αλλά και από τον τύπο της πόλης. Έτσι, ύστερα από δέκα μόνο αγώνες με την φανέλα της Peterborough, το πέρασμα του Beattie από τα αγγλικά γήπεδα έληξε άδοξα.
Τον Ιανουάριο του 1963, ο Beattie επαναπατρίστηκε για να αγωνιστεί με την St Mirren. Κατά την παραμονή του στην ιστορική σκωτσέζικη ομάδα, ο νεαρός τερματοφύλακας δεν έδωσε κάποια αφορμή για αρνητικά σχόλια. Αντιθέτως είχε καταφέρει να δείξει έναν εντελώς διαφορετικό εαυτό από αυτόν που είχε παρουσιάσει στην Αγγλία και όπως όλα έδειχναν, είχε αφήσει πίσω του τις κάκιστες εμφανίσεις και τα λάθη. Υπήρχε όμως ένας άνθρωπος που όχι μόνο δεν ξέχασε τον Beattie και το πέρασμα του από την Αγγλία, αλλά αντιθέτως φρόντισε να «ρίξει φως» σε μια υπόθεση που έμελλε να συγκλονίσει τον κόσμο της «γενέτειρας» του ποδοσφαίρου και να τερματίσει την καριέρα όχι μόνο του Beattie αλλά και άλλων εννέα παικτών!
Τον Απρίλιο του 1964, η εφημερίδα Sunday People δημοσίευσε τη συνέντευξη του πρώην ποδοσφαιριστή, Jimmy Gauld, στην οποία ουσιαστικά ομολογούσε πως από το 1961 μέχρι το 1963 είχε καταφέρει να στήσει ορισμένους αγώνες με τη συνεργασία κάποιων παικτών, μεταξύ αυτών και του Beattie. Η καριέρα του Gauld είχε διακοπεί λόγω τραυματισμού το 1961 και απ’ ό, τι φαίνεται είχε αποφασίσει να βγάλει λεφτά εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες που είχε κάνει όσο ήταν ήταν ενεργός. Φυσικά, ακόμα και η συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα ήταν επί πληρωμή. Συγκεκριμένα, ο Gauld εισέπραξε το ποσό των επτά χιλιάδων λιρών από το αγγλικό μέσο για να μιλήσει ανοικτά για τις πράξεις του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο Beattie είχε στήσει αρκετούς αγώνες, καταφέρνοντας έτσι να κερδίσει από τα στοιχήματα μέχρι και τριακόσιες χιλιάδες λίρες!
Όπως ήταν λογικό, το σκάνδαλο που ήρθε στην επιφάνεια από την συνέντευξη του Gauld, αναστάτωσε την αγγλική κοινωνία και η πολιτεία δεν έμεινε άπραγη. Αντιθέτως, οδήγησε τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση σε δίκη στο Νότιγχαμ, στην οποία και δέχθηκαν τις ανάλογες ποινές. Ο Gauld τιμωρήθηκε πιο αυστηρά απ’ όλους. Συγκεκριμένα καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση, ενώ του επιβλήθηκε πρόστιμο πέντε χιλιάδων λιρών.
Αντιθέτως, ο Beattie είχε μια σαφώς ελαφρύτερη ποινή αφού καταδικάστηκε σε εννέα μήνες φυλάκιση και του απαγορεύτηκε ισόβια η ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο. Μετά την αποφυλάκιση του και έχοντας μάθει πλέον όντως από τα λάθη του, ο 27χρονος πλέον Beattie έκανε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του ως εργάτης στα ναυπηγεία, αφήνοντας πίσω του μια καριέρα που τίποτα δεν έδειχνε πως θα έληγε τόσο νωρίς και τόσο άδοξα.
ΠΗΓΗ ΕΥΑΠ