Αν ηταν γνωστο σε καποιους το ποσο σημαντικο ειναι να ξερει καποιος να τρεχει σωστα ,θα ειχε ξεκινησει απο χθες στο να το μαθει.Για να αποκτησει καποιος σωστη τεχνικη στο τρεξιμο του θα πρεπει να βαλει τις καταλληλες ασκησεις στο προγραμμα του. Οπως το επιτοπιο χαμηλο η’ ψηλο τρεξιμο με ψηλα γονατα ,τρεξιμο με αναδιπλωση των ποδιων στους γλουτους. σε ολες τις ασκησεις θα πρεπει να οδηγουν τα χερια με σωστη τεχνικη( Η κίνηση των χεριών στο τρέξιμο δεν είναι μόνο θέμα… εμφάνισης, αλλά και ουσίας. Η δρομική οικονομία, το κατά πόσο, δηλαδή, τρέχεις ξεκούραστα και οικονομικά σε μία ταχύτητα, επηρεάζεται σημαντικά και από την κίνηση των χεριών.Ποια ειναι η σωστη κινηση? κρατας χαλαρούς τους ώμους φέρνοντας τα χέρια ελαφρώς λυγισμένα προς τα εμπρός μέχρι το ύψος του στήθους ).Επισης το σωμα θα πρεπει να εχει ορθια σταση και να βρισκεται το ρυθμο σε σχεση με την αναπνοη.Διαβαστε και παρακατω καποια χρησιμα πραγματα
1) Διασκελισμός – πάτημα
Πολλοί νέοι δρομείς έχουν την τάση να υπερ-διασκελισμό. Στην προσπάθειά τους να τρέξουν πιο γρήγορα, κάνουν μεγάλα βήματα και προσγειώνονται με το πίσω μέρος του πέλματος. Τις περισσότερες φορές θα ακούσετε ότι αυτό δεν είναι καλό. Και ίσως σε πολλές περιπτώσεις να ισχύει. Η αλήθεια, είναι ωστόσο, ότι υπάρχουν πόλοι δρομείς με μεγάλα ρεκόρ, δρομείς μεγάλων αποστάσεων που προσγειώνονται στο… τακούνι τους. Κάνουν λάθος; Στην πραγματικότητα η αλήθεια είναι ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, που θα προσγειωθείτε σε κάθε σας βήμα, όσο το που βρίσκεται το υπόλοιπο σώμα σας εκείνη τη στιγμή. Ιδανικά το πόδι σας θα πρέπει να έρθει σε επαφή με το έδαφος ακριβώς κάτω από το σώμα σας, όχι μακριά από μπροστά του. Ένας χρήσιμος τρόπος για να πραγματοποιήσετε αυτό είναι βάζοντας το πόδι σας κάτω κάτω τα ισχία σας. Όταν υπάρχει μια ευθεία γραμμή από τα ισχία σας στο σημείο όπου το πόδι σας πατάει στο έδαφος, τότε δεν χρειάζεται να αγχώνεστε ιδιαίτερα για το ποιο σημείο της πατούσας σας βρήκε πρώτα κάτω. Έτσι θα έχετε έναν πιο εύκολο και αποτελεσματικό διασκελισμό.
2) Σταση σώματος – καμπούριασμα
Τι σας έλεγε η μαμά από τότε που ήσασταν μικροί; “Μην καμπουριάζεις παιδί μου”. Αυτή στην πραγματικότητα είναι μια εξαιρετική συμβουλή για το τρέξιμο. Όταν τρέχεις το σώμα σου, ο κορμός σου πρέπει να είναι σε όρθια στάση. Ναι, το ιδανικό είναι να έχεις μια κλίση προς τα εμπρός, όμως όταν ακόμα είσαι άπειρος, δεν θα το καταφέρεις όπως πρέπει. Εξηγούμαστε: Η κλίση προς τα εμπρός πρέπει να προέλθει από τους αστραγάλους, όχι από τη μέση. ‘Ένας πιο έμπειρος δρομέας, που έχει τρέξει μερικούς αγώνες, που βρίσκεται σε μια καλή φόρμα, αυτό δεν χρειάζεται να το προσπαθήσει. Του “βγαίνει” αβίαστα. Άρα, για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο να τρέχουμε χωρίς να καμπουριάζουμε, με τους ώμους μας χαλαρούς, να κοιτάμε μπροστά στον ορίζοντα, να επιστρέφουμε το βλέμμα μας για να ελέγχουμε το δρόμο μην τυχόν και βρεθεί μπροστά μας κάνα δέντρο ή άλλο φυσικό ή μη εμπόδιο. Κάντε το όπως στο σκίτσο: Προσποιηθείτε ότι ένα σχοινί είναι συνδεμένο με την κορυφή του κεφαλιού σας και ένας φανταστικός γίγαντας τραβώντας προς τα πάνω προς τον ουρανό. Κάτι σαν μαριονέτα. Λίγο ανατριχιαστικός, αλλά είναι αποτελεσματικός τρόπος για να μην καμπουριάζετε και να κρατήσετε μια σωστή στάση
